Amy Macdonald: 10 dingen die mijn leven veranderden

De 10 dingen die Amy Macdonald’s leven veranderden

MIJN VADERS OUDE GITAAR

Mijn vader speelde een beetje gitaar en toen ik een jaar of 12 was luisterde ik naar een heleboel gitaarbands zoals Ocean Colour Scene, Oasis en alle Britpop bands. Ik wilde dolgraag gitaar spelen, dus op een dag bracht ik de gitaar van mijn vader mee naar mijn kamer – ik weet niet eens zeker of ik het wel gevraagd heb – en begon het zelf te proberen.

Ik ontdekte dat ik het leuk vond. Ik kwam elke dag van school thuis en speelde het tot mijn vingers bloedden omdat ik zo vastbesloten was mijn favoriete nummers te spelen. Uiteindelijk kwam ik op het punt dat ik ze kon spelen en dat inspireerde me om mijn eigen liedjes te schrijven. Dus het is mogelijk dat als mijn vader die gitaar thuis niet had gehad, ik misschien nooit begonnen was met het schrijven van mijn eigen liedjes.

2 MICHAEL JACKSON

The National: Michael Jackson Tribute Night

Hij was mijn eerste muzikale liefde en zijn concert was het eerste dat ik ooit bijwoonde. Mijn moeder werkte bij William Hill’s bookmakers en zij hadden een touch-tone telefoon voordat iemand anders die thuis had. Met die telefoon kon mijn moeder onmiddellijk de afdeling ticketverkoop bereiken.

Ze kreeg die kaartjes voor Michael Jackson in Londen toen ik vier jaar oud was en mijn ouders namen mijn zus en mij mee. Ik herinner me het concert niet echt, maar ik herinner me dat ik erg opgewonden was en ik denk dat toen mijn liefde voor muziek begon. Michael Jackson was onze held en er is nog steeds veel belastend videomateriaal van mij en mijn zus die probeerden te dansen op zijn muziek. We hadden allemaal zijn albums en we luisterden altijd naar hem.

3 EEN CONCERT OP SCHOOL

Ik ging naar Bishopbriggs High School en elk jaar, op de laatste schooldag voor Kerstmis, gaven ze een “Stars in Your Eyes” concert waar de studenten hun favoriete artiest of band speelden. Iedereen wilde meedoen, dus moesten ze auditie doen. Ik herinner me dat ik van dit concert hield tijdens mijn eerste twee schooljaren. Het was zo spannend en toen ik in de derde klas kwam, besloot ik zelf auditie te doen.

Ik pakte mijn gitaar en zong Hunter van Dido. Ik heb de finale gehaald in het bijzijn van de hele school.

Ik was daar met mijn gitaar en ik zong dat lied en ik herinner me dat ik overweldigd was omdat de respons die ik kreeg ongelooflijk was. Ik heb echt gewonnen en ik denk dat dat mijn liefde voor het podium en optreden voor mensen heeft aangewakkerd. Ik was nerveus maar opgewonden. Ik ben ook erg competitief, dus het feit dat er een competitie-element was, sprak me erg aan.

4 NME MAGAZINE

Ik was een fervent lezer van NME en las graag alles over mijn favoriete bands. Ik was een echt indie rock meisje en ik ging naar alle NME tours. Op een dag zag ik een advertentie van een productiemaatschappij die op zoek was naar songwriters, dus ik stuurde ze een demo. Ik dacht dat ik niets te verliezen had.

Een paar weken later namen ze contact met me op om te vragen of ik naar Londen wilde komen voor een auditie, wat gek was want ik was nog 17. Mijn moeder ging met me mee en ik deed auditie in het weekend. De maandag daarop namen ze contact met me op en zeiden dat ze naar Schotland wilden komen om ons te ontmoeten. Van daaruit tekende ik een contract met hen en binnen tien maanden had ik een platencontract met Universal Music.

Ik was net aangenomen om sociale wetenschappen te studeren in Strathclyde, maar dat heeft mijn project doen ontsporen. De universiteit gaf me toestemming om een jaar te blijven, maar tegen die tijd had ik mijn eerste album al uitgebracht, dat nummer één was geworden in het Verenigd Koninkrijk en in heel Europa, dus ik ben er niet meer mee doorgegaan.

5 DE WEKELIJKSE RUZIES TUSSEN MIJN MOEDER EN GROOTVADER

Het gebeurde elke zaterdagochtend en het klinkt misschien vreemd, maar ik herinner het me heel goed. Mijn moeder en grootvader waren zeer politiek, maar hadden zeer verschillende meningen. Mijn moeder was altijd een voorstander van onafhankelijkheid en mijn grootvader niet. Ik kon beide kanten van de medaille zien.

We gingen elke zaterdagmorgen naar het huis van mijn grootmoeder en grootvader. Mijn grootmoeder haatte vechten, dus ging ze naar de keuken en had er niets mee te maken. Mijn moeder en grootvader zaten dan tegenover elkaar aan tafel en bespraken hun verschillende meningen.

Mijn moeder en grootvader zaten dan tegenover elkaar aan tafel en bespraken hun verschillende meningen. Mijn zus en ik zaten te luisteren en aan het eind stonden ze zonder mankeren op en zeiden: “Oké, tot volgende week” en kusten elkaar.

6 MIJN KLEINE HOND ARNOLD

Hij is helaas vorig jaar overleden. Ik was er kapot van. De hele familie was er kapot van. Hij was één uit duizenden. Ik heb veel van hem geleerd. Ik leerde onvoorwaardelijke liefde en absolute loyaliteit. Hij maakte me gewoon aan het lachen. Ik zag zijn dood onder ogen door elke foto die ik kon vinden op te blazen op een doek. Het hele huis zit er vol mee, dus mijn huis is veranderd in een heiligdom.

Hij was een dwergschnauzer en een absoluut karakter. Ik voel me gelukkig dat ik hem in mijn leven had. Ik noemde hem Arnold omdat toen mijn zus en ik vier of vijf jaar oud waren, we op zoek waren naar een hond en we de Kerstman om een hond voor Kerstmis vroegen. Ik weet nog dat ik op kerstochtend de trap afkwam, de deur van de woonkamer opendeed en daar, in een Bell’s whiskykist, zat een klein pluizig hoofdje dat over de rand keek. We noemden hem Jackson naar Michael Jackson, maar mijn vader stelde voor om hem Schwarzenegger te noemen naar Arnold. Dat herinnerde ik me toen ik Arnold in 2009 kreeg, daarom heb ik hem Arnold genoemd.

Het is zo hartverscheurend om onze huisdieren te verliezen, maar ik heb het gevoel dat hij nog lang bij me zal zijn. Veel mensen hebben me gevraagd of ik nog een hond neem, maar ik ben er nog niet klaar voor – voorlopig ben ik blij dat ik in mijn toevluchtsoord kan leven!

7 MIJN BEL

Ik was nooit echt geïnteresseerd in fitness, maar rond 2014 realiseerde ik me dat ik buiten adem raakte op de trap en dat ik daar iets aan moest doen. Dus begon ik met fitness en ik vind het geweldig. Vandaag, als ik op het podium sta, voel ik dat mijn stem tien keer beter is. Ik kan mijn noten veel langer vasthouden dan vroeger en ik denk dat de concerten me makkelijker afgaan.

8 MIJN NANA

Zij woonde in Milton en nam elke dag de bus naar Bishopbriggs om er te zijn als mijn zus en ik thuiskwamen van school als mijn vader en moeder aan het werk waren. Ze zorgde voor ons en maakte eten voor ons, wat ze vijf dagen per week deed.

Ze was een deel van mijn leven vanaf de eerste dag tot haar dood in 2001. Ze liet een diepe indruk op me achter omdat ze een buitengewoon mens en een ongelooflijke vrouw was.

Helaas had ze de ziekte van Alzheimer en moesten we toezien hoe ze achteruit ging. Het is een van mijn grootste spijtbetuigingen dat ze nooit mijn muziekcarrière heeft kunnen zien, want ik weet dat ze ongelooflijk trots zou zijn geweest.

Er waren een paar geweldige momenten die echt indruk op haar gemaakt zouden hebben. Ze hield van Neil Diamond en in 2010 gaf hij een speciaal optreden voor de BBC en werd mij gevraagd of ik met hem het podium op wilde gaan en wilde optreden. Ik weet nog dat ik dacht: “Waar ze ook is, ze zal nu wel in de wolken zijn”.

The National: Viva Neil Diamond

Toen, in december, nam ik deel aan het kerstconcert in het Vaticaan. Het was weer zo’n geweldig moment waarop ik tegen mezelf zei: “Daar zit ze ergens om te lachen – eerst Neil Diamond, nu de paus!

Daar stond ik dan, pratend met de paus en me afvragend hoe ik hier beland was, midden in een hele pandemie? Maar iedereen was heel aardig en leek heel ontspannen gezien de situatie. Ik denk dat de Paus het moeilijk had om mijn accent te verstaan.

9 MIJN LIED “THIS IS THE LIFE“

Het is een liedje van het eerste album en het heeft mijn leven fundamenteel veranderd. Ik schreef het toen ik ongeveer 16 jaar oud was. Ik ging naar een concert met mijn vrienden en daarna naar een feest. Ik bracht het grootste deel van de volgende dag door opgesloten in mijn kamer, maar ik had mijn gitaar en ik schreef dit lied dat eigenlijk ging over de geweldige nacht die ik had gehad met mijn vrienden en hoe gelukkig ik was om deze geweldige vrienden te hebben en om in staat te zijn om deze geweldige herinneringen te creëren.

Het liedje werkte hier goed, maar het sloeg echt aan in heel Europa. In 2008 stond het op nummer één in Nederland en dat heeft de weg vrijgemaakt. Het steeg door alle hitlijsten en je kon in 2008 en 2009 nergens in Europa komen zonder het overal te horen. Het is op de radio in heel Europa, net als toen, en het werd een van die liedjes die nooit meer weggingen.

10 MIJN APPLE WATCH

Ik ben een geek-gadget. Ik hou van alle gadgets – ze maken mijn leven makkelijker. Maar het gadget waar ik het meest van hou is mijn Apple horloge, omdat het me ongelooflijk motiveert om op te staan en actief te zijn. Ik heb er de laatste twaalf maanden nog meer aan gehad, omdat het zo gemakkelijk is om wakker te worden, op te staan en te gaan sporten.